TOPRAKLA DANS: BİR ÇİFTÇİNİN GÜNÜ

Gün doğmadan önce, çiftçi uykusundan uyanır. Sabahın serin havası, tarlasının huzurlu sessizliği ve kuşların melodisiyle birleşerek günün başlangıcını müjdeleyen bir uyanıştır bu. Çiftçi, günün zorluklarına karşı hazırlıklı olmak için erkenden kalkmanın kıymetini bilir.

 

İlk iş günün planını yapmaktır. Tarlasında hangi ekimi yapacağını, hangi bitkileri sulayacağını ve hangi hayvanlara bakım yapacağını belirler. Her gün bir öncekine benzese de, doğanın döngüsü içinde çiftçinin görevleri asla monoton değildir.

 

Güne tarla kenarındaki küçük evinde kahvaltı yaparak başlar. Sofrada taze süt, tereyağı, ev yapımı reçineler ve bahçeden toplanmış sebzeler vardır. Çiftçi, doğanın sunduklarından elde ettiği besinleri değerlendirirken aynı zamanda doğanın korunması için çaba sarf etmenin önemini de düşünür.

 

Tarlaya ilk adımını attığında, toprakla buluşmanın verdiği huzur ve enerjiyle dolup taşar. Toprağı sürmek, tohumları ekmek, bitkileri sulamak ve bakımını yapmak çiftçinin gününün büyük bir kısmını kaplar. Her adımda, doğanın mucizelerine şahit olur ve emeğinin karşılığını görmek için sabırla bekler.

 

Öğle vakti gelip çattığında, çiftçi tarladan eve döner. Öğle yemeğinde ailesiyle bir araya gelir. Sofrada yine kendi ürünleri bulunur ve aile, günün yorgunluğunu atarken birbirine günün olaylarını anlatır.

 

Öğleden sonraki saatler, hayvanlara bakım, alet-gereç bakımı ve tarla düzenlemeleri için harcanır. Çiftçi, doğanın dengesini korumak ve verimli bir tarım yapmak için titizlikle çalışır.

 

Akşam olup güneş batarken, çiftçi tarlayı bırakır ve evine döner. Akşam yemeğinde aile bir araya gelir, günün yorgunluğunu birlikte atarlar. Ardından çiftçi, günün sona ermesini ve yeniden doğanın kucağına dönmesini bekler.

 

Böylece, bir çiftçinin günü hem doğayla iç içe geçmiş, hem de emek dolu bir serüvenle dolup taşmış olur. Her gün, toprağın armağanlarına şükranla, yeni bir günü karşılamak için sabırsızlanarak uykuya dalan bir çiftçi, doğanın sessiz kahramanlarından biridir.